صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۷ اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود چون خواب، رفته رفته به چشمش گران شدم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از حسادت و دلبستگی سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که به خاطر محبت عمیق و حسادت نسبت به معشوق، به تدریج سنگینی خواب بر چشمانش می‌افتد، مانند سرمه‌ای که به دلیل احساساتش به او فشار می‌آورد.
هوش مصنوعی: در ابتدا، به خاطر نزدیکی و حسی که نسبت به هم داشتیم، چشمانش مانند سرمه‌ای داغ و پرحرارت بود، اما کم کم با گذر زمان، برایش سنگین و مهم شدم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.