صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶ روزگاری است که با ریگ روان همسفرم می‌روم راه و ز منزل خبری نیست مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت احساس تنهایی و بی‌خبری از منزل خود را بیان می‌کند. او در کنار ریگ‌های روان در حال سفر است و نمی‌داند به کجا می‌رود.
هوش مصنوعی: در این روزگار، با دانه‌های ریز و روان شن در سفرم، در حالی که از منزل و جایی که به آن تعلق دارم، هیچ خبری ندارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.