صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴ همه شب قافلهٔ نالهٔ من در راه است گرچه فریادرسی همچو جرس نیست مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت احساس تنهایی و بی‌کس بودن خود را بیان می‌کند. او شب‌ها با ناله‌هایش در راهی دراز و دشوار در حرکت است، اما هیچ‌کس مانند ناقوس جرس نیست که به دادش برسد و فریادرسی برایش وجود ندارد.
هوش مصنوعی: هر شب صدای ناله‌هایم مانند کاروانی در حرکت است، اما هیچ‌کس نیست که به من کمک کند یا صدایم را بشنود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.