هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به رابطه بین عشق و رنج اشاره می‌کند. از یک سو، باده مهر محبوبش باعث آرامش و آسودگی جان و دل او شده است، اما از سوی دیگر، همین باده که باید شادی‌آور باشد، به او رنج می‌دهد. در واقع، شاعر در تلاش است تا تضاد احساسات عشق و غم را بیان کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به رابطه بین عشق و رنج اشاره می‌کند. از یک سو، باده مهر محبوبش باعث آرامش و آسودگی جان و دل او شده است، اما از سوی دیگر، همین باده که باید شادی‌آور باشد، به او رنج می‌دهد. در واقع، شاعر در تلاش است تا تضاد احساسات عشق و غم را بیان کند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که محبتت در جانم وجود دارد، جان و دل من از دردها و غم‌ها آزاد و راحت است.
هوش مصنوعی: اگر نوشیدنی و خوشی از ذات خورشید بوده است، پس چرا نوشیدنی تو بر غم و رنج افزوده؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،
پیوسته قلم ز نیک و بد فرسوده‌است؛
در روز ازل هر آن‌چه بایست بداد،
غم خوردن و کوشیدنِ ما بیهوده است،
هر خاک که در جهان کسی فرسوده است
تنهاست که آسیای چرخش سوده است
هر گرد که بر فرق عزیز تو نشست
مفشان، که سر و فرق عزیزی بوده است
هرگز بت من روی به کس ننموده است
و این گفت و شنود خلق، بر بیهوده است
و آن کس که بتم را به سزا بستوده است
او هم به حکایت ز کسی بشنوده است
چون هستی تو به نیستی آلوده است
غم خوردن نیک و بد او بیهوده است
هیهات که نا آمده را حاصل نیست
افسوس که آنچ رفت چون نابوده است
هرگز بت من روی به کس ننموده است
این گفت و مگوی مردمان بیهوده است
آن کس که تو را به راستی بستوده است
او نیز حکایت از کسی بشنوده است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.