گنجور

 
ابوالفرج رونی

تا جان مرا باده مهرت سوده است

جان و دلم از رنج غمان آسوده است

گر باده به گوهر اصل شادی بوده است

پس چون که ز باده تو رنج افزوده است

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode