گنجور

 
رضاقلی خان هدایت

از اماجد فضلا و از اکابر علمای عالی مقداربود. عمادالدین زنگی دیوان انشاء و سر رشتهٔ خود را به وی تفویض فرمود. آخر به ترک خدمت دیوان و قربت سلطان مذکور گفته و طریقهٔ فقرو فنا پذیرفته. در زاویهٔ عزلت منزوی وناهج اخروی شد. خوارزمشاه و ملک مازندران به وی اظهار اخلاص می‌نمودند. تیمّناً این رباعی از او نوشته شد:

رو در صف دوستان ما باش مترس

خاک ره آستان ما باش مترس

گر جمله جهان قصد به جان تو کنند

دل فارغ دار از آنِ ما باش مترس

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode