رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۶۸ چون نام لب تو سرو چالاک بریم رنگ از رخ آب زندگی پاک بریم دادیم بباد بر تمنای تو عُمر مگذار که حسرت تو بر خاک بریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی لب معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که با آواز عشق او زندگی از دست رفته را فراموش کرده‌اند. او از معشوق می‌خواهد که نگذارد حسرت دیدارش بر زندگی‌اش سایه بیفکند و او را به خاک بسپارد.
هوش مصنوعی: وقتی نام لب تو را می‌برم، مانند سروهایی که شاداب و خوش‌اند، زیبایی چهره‌ام را از آب زلال زندگی می‌گیرم.
هوش مصنوعی: ما عمر خود را برای رسیدن به تو به باد دادیم، پس نگذار که حسرت تو بر دل ما باقی بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.