گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » سه‌بیتی‌ها »

شمارهٔ ۲۰

دْ دَسْت که یکی زلفْ بَرْسه کساته

بَدْ مزوئه اُونْ زلفْ اگر وی نواته

ته واسرهْ که هَرْ کارِ منْدْپاته

ندیمه تنه دیمْ ره کهْ زلفْ بَقْماته

کیجا دَستْ به زلفْ گنهْ: قَسمْ به ذاته

خشْ مزُوئهْ مه زلفْ وُ اُویِ حیٰاته