امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۱۲ کجه شونی مه سرخه گلِ نشونه؟ بس دل بورده، ته چشمِ جادوونه مشکین کمندره، چون بکشی به شونه به هر میه خال، دُر چکه دونه دونه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
به کجا می‌روی‌ای نشانه (نمونه)ی گل سرخ من / چشم جادوگر تو، بسی دل ربوده است
کمند زلف را چون شانه بکشی / از هر تار موی دانه دانه دُر می‌چکد
هوش مصنوعی: کجایی ای گل سرخ نشانه عشق؟ دل بسیار شگفت‌زده‌ام و چشمانت جادو دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که زلف‌های زیبای تو را به شانه می‌کشی، هر بار که این کار را انجام می‌دهی، گویا مرواریدها یکی یکی از آن بیرون می‌ریزند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.