اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷ تا کی ز میان؟ کناره سویی گیریم برخیز که راه جست و جویی گیریم در سایهٔ زهد سرد بودن تا چند؟ وقتست که آفتاب رویی گیریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ماندن در حالت راحتی و بی‌تحرکی انتقاد می‌کند و به حرکت و تلاش برای جستجوی حقیقت و هدف زندگی دعوت می‌کند. او می‌گوید که نباید در سایه زهد و خمودگی باقی بمانیم و زمان آن رسیده که به سمتی روشن و پرانرژی برویم.
هوش مصنوعی: تا کی در این حالت بمانیم؟ بیایید از کنار اینجا حرکت کنیم و به دنبال راهی برای جستجو برویم.
هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهیم در سایهٔ زهد و خودداری بمانیم؟ زمان آن رسیده است که راهی را در پیش بگیریم و از نور حقیقت و زیبایی‌های زندگی بهره‌مند شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.