از دل غم او دریغ داریم

این می زسبو دریغ داریم

تا درسر کوی تو بلغزید

پای از لب جو دریغ داریم

دوزیم ز چاک سینه مرهم

زین رخنه رفو دریغ داریم

خود چیست متاع دین که آنرا

از روی نکو دریغ داریم

سیراب و معززیم زانرو

آب از سک کو دریغ داریم

عالم همه ریش آن مه وما

یک خنده از او دریغ داریم

تو گل بجهان فشانی وما

سنگش ز سبو دریغ داریم

عرفی بدما بگو که اسرار

از بیهده گو دریغ داریم