چون باد بر آن زلف عبیری گیرد
آفاق دم عود قمیری گیرد
گل با رخ او به رنگ، سیری گیرد
بددل به امید او دلیری گیرد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و تاثیرگذاری زلف سیاه محبوبش اشاره می‌کند. باد که بر آن زلف می‌وزد، به جهانیان لطافت و خوشبوئی می‌دهد. گل هم زمانی که در برابر چهره محبوب قرار می‌گیرد، رنگی شاداب و خاص به خود می‌گیرد. این در حالی است که دل‌نگرانی‌ها و ناامیدی‌ها هم به عشق و امید به او جرات و شجاعت می‌بخشند.
هوش مصنوعی: وقتی باد به آن موهای سیاه و نرم بپیچد، به فضای اطراف عطر خوش بخور قمیری می‌افشاند.
هوش مصنوعی: گل با چهره زیبای او، به رنگ خاصی در می‌آید و دل‌تنگی‌ها را فراموش می‌کند؛ اما در عین حال، دل امیدوار به او، جرات و شجاعت پیدا می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.