دوم موبد به قصر‌ی کرد مانند
که بر گردون کشد گیتی خداوند
از او شخصی فرو افتد گران‌سنگ
ز بیم جان زند در کنگره چنگ
ز ماندن دست و بازو ریش‌گردد
وز افتادن مضرت بیش گردد
شکنجه گرچه پنجه‌اش را کند سست
کند سر‌پنجه را در کنگره چست
هم آخرْ کار کاو بی‌تاب گردد
هم او هم کنگره پرتاب گردد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف وضعیتی پرداخته که در آن فردی، به عنوان موبد، به قصر می‌رود و به قدرت خداوند در جهان اشاره می‌کند. او از خطر افتادن از ارتفاع می‌ترسد و به همین دلیل تلاش می‌کند تا به کنگره (کنار دیوار) چنگ بزند تا از سقوط جلوگیری کند. با این حال، ترس و اضطراب او باعث می‌شود که نه تنها او بلکه کنگره نیز در خطر سقوط قرار می‌گیرد. در نهایت، نشان داده می‌شود که ترس و فشار می‌تواند باعث بی‌تابی و چالش‌های بیشتر شود.
هوش مصنوعی: دوم موبد به قصر رفت، مانند کسی که بر آسمان زمین را به دست خداوند می‌کشاند.
هوش مصنوعی: شخصی به خاطر ترس از جانش، از جایگاه بالایی به پایین می‌افتد و در این حال خود را در چنگال خطر می‌سازد.
هوش مصنوعی: اگر دست و بازو بی‌توجهی بکنند و در ادامه به کار نپردازند، ضایع می‌شوند و نتیجه‌ی آن، گرفتاری‌های بیشتر خواهد بود.
هوش مصنوعی: شکنجه‌گر هرچند که پنجه‌هایش را ضعیف کند، اما با انگشتان ماهر و چابکش، می‌تواند همچنان موثر باشد.
هوش مصنوعی: کسی که بیش از حد بی‌تابی کند، در نهایت دچار مشکلات خواهد شد و حتی ممکن است او را از جایگاهش فرود آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.