گنجور » مولوی » دیوان شمس » رباعیات

رباعی شمارهٔ ۹۸۲

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...

محمدرضا جباری هرسینی نوشته:

تصور می‌کنم ، «مکن» و «نکنم» در مصرع سوم این رباعی باید به ضمّ کاف خوانده شوند. متعلق آن هم هجران است. یعنی دوری نکن، تا دوری نکنم.