|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و تاثیر عمیق آن بر روح و جان انسان است. شاعر بیان میکند که عشق میتواند مانند خوشی باشد که به خونریزی منتهی میشود و جان انسان را از قفس جسمش آزاد میکند. در ادامه، اشاره میشود که کسی که با لبانی شیرین و دلنواز عشق میورزد، نمیتواند گناهکار باشد و به راحتی از اعمال زشت پرهیز کند. به طور کلی، شاعر به قدرت و زیبایی عشق و همچنین چالشهای آن میپردازد.
هوش مصنوعی: عشق تو برایم چنان لذتبخش است که حتی وقتی بخواهد جانم را به خطر بیندازد، روح من از این قفسِ بدن خارج میشود.
فردی امکان بوسیدن لبهای شیرین چون شکر تو را داشته باشد و از آن امتناع کند، مسلمان نیست، بلکه کافر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با شیر و پلنگ هر که آمیز کند
از تیر دعای فقر پرهیز کند
آه دل درویش به سوهان مانَد
گر خود نَبُرَد بُرَنده را تیز کند
آندم که ز افلاک گهر ریز کند
هر ذره بسوی اصل خود خیز کند
از نخوت آن باد و زین باد هوس
هر ذره ز آفتاب پرهیز کند
زین گونه که جلوه آن دلاویز کند
عاشق ز بلا چگونه پرهیز کند
باد است ملامت کسان در گوشم
لیکن بادی که آتشم تیز کند
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.