|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به دریا و دل انسان تشبیه شده است. شاعر به دریا اشاره میکند که مملو از گوهر و مرجان است، ولی راهی برای دسترسی به این زیباییها وجود ندارد. او همچنین به صدفی اشاره میکند که دهانش گشوده است و احساس ناامیدی میکند که نمیتواند به آن زیباییها (مرجانها) دست یابد. در مجموع، مضمون اصلی شعر حس ناشناخته و ناپیدای زیبایی و محدودیتهایی است که انسان در دسترسی به آنها دارد.
هوش مصنوعی: در دل تو ای دریا، گوهر و مرجان را به نمایش بگذار؛ چرا که برای کسانی که کم خرج هستند، راهی به آن نیست.
هوش مصنوعی: تن انسان شبیه به صدفی است که دهانش باز است و من در آن نمیتوانم آههایم را مخفی کنم، زیرا همچون مرجانی که در مسیرش قرار ندارد، به راحتی نمیتوانم در درونم نگهش دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.