مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۴۰ ای ساقی از آن باده که اول دادی رطلی دو درانداز و بیفزا شادی یا چاشنیی از آن نبایست نمود یا مست و خراب کن چو سر بگشادی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد که همان باده‌ای را که در ابتدا به او داده، دوباره بیاورد و شادی را زیاد کند. او همچنین اشاره می‌کند که یا باید از آن باده استفاده کند یا او را مست و خراب کند تا حالش بهتر شود.
هوش مصنوعی: ای ساقی، از همان باده‌ای که ابتدا به من دادی، دو جام دیگر پر کن و بر شادی‌ام بیفزا.
هوش مصنوعی: یا باید از آن چیزی نشان ندهی یا این که مانند کسی که مست و خراب است صحبت کن، وقتی که از راز دل پرده برداشتی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا از بر من تو دوست دور افتادی
جان و دل من دور فتاد از شادی
بستی کمر هجر و بد و بیدادی
تا خون دلم ز دیدگان بگشادی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.