هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شنونده می‌گوید که شب چه حال و هوایی دارد و از او می‌خواهد که با عاشقان خلوت کند و از بیگانگان دور باشد. شاعر شب را خاص می‌داند و خود را در حالت مستی و عشق توصیف می‌کند. همچنین شب را دیوانه‌وار توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: ای فرزانه، به شب توجه کن و از این لحظه استفاده کن. در این شب، عاشقان باید از هر چیزی که به آنها مرتبط نیست فاصله بگیرند و در خلوت خود غرق شوند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شنونده می‌گوید که شب چه حال و هوایی دارد و از او می‌خواهد که با عاشقان خلوت کند و از بیگانگان دور باشد. شاعر شب را خاص می‌داند و خود را در حالت مستی و عشق توصیف می‌کند. همچنین شب را دیوانه‌وار توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: ای فرزانه، به شب توجه کن و از این لحظه استفاده کن. در این شب، عاشقان باید از هر چیزی که به آنها مرتبط نیست فاصله بگیرند و در خلوت خود غرق شوند.
هوش مصنوعی: امشب به ویژه، که در کنار مهمانی هستم، مست و شیدا به سر می‌برم و شب حالت‌های دیوانه‌واری دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در هجو من ای قوامی فرزانه
گر ماز شدی تا بسر خمخانه
من سوزنیم گنگ و نر و دیوانه
بندم و تیر هر دو از یکنانه
در راه فرید کاتب فرزانه
بگشاد شبی در تناسل خانه
آورده به صحرای جهان مردانه
خوارزمیکی باره و دندانه
مستش دیدم، گرفته راه خانه
خلقی با او، ز خویش و از بیگانه
خود را بستم برو زدم مستانه
ز آنگونه که با شمع کند پروانه
این بادیهٔ تو را سری پیدا نه
پختن طمعِ وصل تو جز سودا نه
جان عاشقِ تو، ولیک جان اینجا نه
تو در دلِ ما ولیک دل با ما نه
ای در طلب تو عاقلان دیوانه
در راه غم تو آشنا بیگانه
چون می نتوان با تو شدن هم خانه
در نور خودم بسوز چون پروانه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.