بیگاه شد و دل نرهید از ناله
روزی نتوان گفت غم صد ساله
ای جان جهان غصهٔ بیگاه شدن
آنکس داند که گم شدش گوساله
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
بیگاه شد و دل نرهید از ناله
روزی نتوان گفت غم صد ساله
ای جان جهان غصهٔ بیگاه شدن
آنکس داند که گم شدش گوساله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حس غم و ناراحتی از دست دادن چیزی ارزشمند میپردازد. شاعر اشاره میکند که غم و درد ناشی از این فقدان به قدری عمیق و طولانی است که نمیتوان به راحتی از آن گذشت. به ویژه، او به گم شدن یک گوساله اشاره میکند که ممکن است نماد چیزی گرانبهاء یا عزیز باشد. در کل، احساسات غمانگیز و دلتنگی در این شعر به وضوح بیان شده است.
هوش مصنوعی: شب که فرامیرسد، دل هنوز از ناله و اندوه رهایی نمییابد و نمیتوان در کلام از غمهای طولانی و عمیق زندگی سخن گفت.
هوش مصنوعی: این بیت به غم و اندوه اشاره دارد و به نوعی نشان میدهد که تنها کسی میتواند درد و ناامیدی ناشی از از دست دادن چیزی ارزشمند را درک کند که خود در چنین وضعیتی قرار گرفته است. به عبارتی دیگر، کسی که خود را در شرایط سخت و دشوار میبیند، بهتر میتواند حس غم و فقدان را بفهمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.