هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و شادی ناشی از خنده معشوق اشاره می‌کند که می‌تواند دل او را شاد کند. در مقابل غم‌های خود، به زلف‌های او اشاره می‌کند که آن را پراکنده می‌بیند. معشوق با ارسال نامه‌ای به او، او را به آزادی دعوت می‌کند، اما در نهایت آن نامه باعث وابستگی و بندگی شاعر به معشوق می‌شود.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و شادی ناشی از خنده معشوق اشاره می‌کند که می‌تواند دل او را شاد کند. در مقابل غم‌های خود، به زلف‌های او اشاره می‌کند که آن را پراکنده می‌بیند. معشوق با ارسال نامه‌ای به او، او را به آزادی دعوت می‌کند، اما در نهایت آن نامه باعث وابستگی و بندگی شاعر به معشوق می‌شود.
هوش مصنوعی: آنچه دل من را شاد می‌کند، خنده‌اش است و زلف‌های پراکنده‌اش هم به غم من افزوده می‌شود.
هوش مصنوعی: او نامه‌ای به من داد که در آن به آزادی‌اش اشاره کرده بود، اما بعد از آن بود که من خود را بنده و وابستهٔ او احساس کردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.