|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و محبت بین انسان‌ها اشاره دارد. او به این نکته تأکید می‌کند که انسان‌ها به مانند گل‌ها فقط با محبت و لطف در زندگی خود معنا می‌یابند. همچنین، هر کسی یک نقطه ارتباط و تعلق دارد و هیچ کس به طور کامل تنها نیست، زیرا همه بخشی از یک کلیت بزرگتر هستند. در نهایت، او انسان‌ها را به مانند قطعاتی از یک گنجینه می‌داند که ارزشمند و مرتبط با یکدیگرند.
هوش مصنوعی: ای کاش روح من فدای آن گروهی شود که مانند گل هستند و جز لطف و محبت، چیزی از آنها نمی‌دانند.
هوش مصنوعی: هر فردی در زندگی خود یک همراه یا نزدیک دارد و هیچ‌کس به‌طور کامل تنها نیست. ما همه مانند تکه‌های کوچک و جدا هستیم که در کنار هم به یک کل می‌پیوندیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.