هوش مصنوعی: این شعر به لطافت و ظرافت جان انسان اشاره دارد. می‌گوید که ما در ظاهر ممکن است وجود داشته باشیم، اما در حقیقت بی‌جاییم و هویت واقعی‌مان ناپیداست. وقتی چهره واقعی‌مان را بروز می‌دهیم، همه چیز اعم از عقل و احساسات تحت تأثیر قرار می‌گیرد و گویی بر هم می‌ریزد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به لطافت و ظرافت جان انسان اشاره دارد. می‌گوید که ما در ظاهر ممکن است وجود داشته باشیم، اما در حقیقت بی‌جاییم و هویت واقعی‌مان ناپیداست. وقتی چهره واقعی‌مان را بروز می‌دهیم، همه چیز اعم از عقل و احساسات تحت تأثیر قرار می‌گیرد و گویی بر هم می‌ریزد.
هوش مصنوعی: ما روحی ظریف و نازک هستیم، و در دنیای مادی تنها ناظر و تماشاچی‌ایم. هرچند در جایی قرار داریم، اما در واقع وجودی بی‌جا و بی‌مکانی داریم.
هوش مصنوعی: اگر پرده را از چهره برداریم، تمامی عقل، دل و هوش را از دست خواهیم داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مجرم رخ تو که ما بدو آساییم
ما با رخ و با خرام تو برناییم
ما جرم ترا چو روی تو آراییم
خود جرم تو کرده‌ای که مجرم ماییم
هر چند غریبیم و دل اندر وائیم
ما چاکر آن روی جهان آرائیم
در عالم کشف اگر گلی بنماییم
صد نغمه چو بلبل به دمی بسراییم
گر ما سرِ صندوق صفا بگشاییم
سلطانی تخت آسمان را شاییم
ماییم نگین خاتم جان ماییم
ماییم که بیگار خرد فرماییم
در آتش غم چو شمع از آن فرساییم
کز جسم بکاهیم و بجان افزاییم
بازآمد و بازآمد ره بگشائیم
جویان دلست دل بدو بنمائیم
ما نعره‌زنان که آن شکارت مائیم
او خنده کنان که ما ترا میپائیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.