|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از زخمهایی که بر بدن میزند و تأثیر آن بر احساسات و زندگیاش صحبت میکند. او به طور خاص به دردهای عمیق و مداوم اشاره دارد و میگوید که این زخمها نمیتوانند او را به ترس وا دارند. او حتی در شرایط سخت و دشوار، با روحی مقاوم و جان سالم به در برده، به گفتوگو با مردم و تأثیرات آن کمتر اهمیت میدهد. این ابیات نشاندهندهی روحیهای است که به رغم مشکلات، از خود استقامت و قدرت نشان میدهد.
هوش مصنوعی: هرگز نمیتوان ترسیم کرد که زخمهای ناشی از تیر و خنجر چقدر دردناک هستند و همچنین نمیتوان به خوبی تصویر کرد که چگونه انسان میتواند با بندهایی بسته شده به پا، باز هم از زندگی خود عبور کند و سر از خود فراتر بگذارد.
هوش مصنوعی: ما در حال حاضر به مانند افرادی هستیم که در دوزخ زندگی میکنند و از صحبتهای مردم و نظراتشان خیلی نمیترسیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.