مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۸۹ تا ترک دل خویش نگیری ندهم وانچت گفتم تا نپذیری ندهم حیلت بگذار و خویشتن مرده مساز جان و سر تو که تا نمیری ندهم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، پیام شاعر این است که من تا زمانی که تو دل از خود نکند و آنچه را گفتم نپذیری، چیزی به تو نخواهم داد. شاعر از محبوب میخواهد که به خود ساختگی و مردگی نپردازد، زیرا جان و زندگی او را تا زمانی که زنده است، به کسی نخواهد داد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که از دل خود دست نکشی، چیزی به تو نمیدهم و آنچه را که گفتم، اگر نپذیری، باز هم چیزی به تو نمیدهم.
هوش مصنوعی: راهی بیاب و خودت را به خواب نزن؛ جان و سر تو را تا زمانی که نمیری، به من نمیدهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.