هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج خود سخن می‌گوید. او می‌گوید اگر در کنار آدم‌های بی‌ارزش زندگی کند، چه باید بکند و چگونه می‌تواند از زیبایی‌های زندگی بهره ببرد. او به زیبایی‌های عالم و جذبه‌ی خاصی که وجود دارد اشاره می‌کند و ناامیدی خود از این که دیگران این زیبایی‌ها را نمی‌بینند، ابراز می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج خود سخن می‌گوید. او می‌گوید اگر در کنار آدم‌های بی‌ارزش زندگی کند، چه باید بکند و چگونه می‌تواند از زیبایی‌های زندگی بهره ببرد. او به زیبایی‌های عالم و جذبه‌ی خاصی که وجود دارد اشاره می‌کند و ناامیدی خود از این که دیگران این زیبایی‌ها را نمی‌بینند، ابراز می‌کند.
هوش مصنوعی: ای دل، اگر قرار است که برای آدم‌های بی‌ارزش و بی‌فایده زندگی کنی، چه فایده دارد؟ و اگر همیشه از باغ زندگی گل و شادی نچینی، پس چه می‌کنم؟
هوش مصنوعی: جهان به زیبایی او روشن شده است، اما تو چشمی نداری که این زیبایی را ببینی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.