مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۶۰

ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم

وز باغ مدام گل نچینی چکنم

عالم همه از جمال او روشن شد

تو دیده نداری که ببینی چکنم