گنجور

 
محتشم کاشانی

گوئی ز ته بستر آن حجله نشین

تا ناف پر است از نافهٔ‌چین

چادر شب بسترش اگر افشانند

تا حشر هوا عبیر بارد به زمین

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode