قوله تعالی: وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً و هر که بدی کند، أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ‌ یا بر خود بیداد کند، ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ‌ آن گه آمرزش خواهد از خدای، یَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَحِیماً (۱۱۰) خدای را آمرزگار یابد، و مهربان.

وَ مَنْ یَکْسِبْ إِثْماً و هر که بزه کند، فَإِنَّما یَکْسِبُهُ عَلی‌ نَفْسِهِ‌.

آن بزه بر تن خویش کند، وَ کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً (۱۱۱) و اللَّه دانا است راست دان همیشه‌ای.

وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْماً و هر که بدی کند یا بزه، ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئاً و آن گه آن را به بیگناهی اندازد، فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً برگرفت از آن کار دروغی و بیدادی وَ إِثْماً مُبِیناً (۱۱۲) و بزه آشکارا.

وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکَ وَ رَحْمَتُهُ‌ و اگر نه فضل خدا آید بر تو و مهربانی او، لَهَمَّتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ یُضِلُّوکَ‌ آهنگ کرد گروهی از ایشان که ترا از راه داد گم کنند، وَ ما یُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ‌ و گم نکنند مگر خویشتن را، وَ ما یَضُرُّونَکَ مِنْ شَیْ‌ءٍ

و ترا نگزایند بهیچ چیز، وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ و فرو فرستاد خدای بر تو نامه و دانش راست، وَ عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ‌ و در تو آموخت آنچه ندانستی، وَ کانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکَ عَظِیماً (۱۱۳) و فضل خدا بر تو بزرگ بود همیشه‌ای.

لا خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ. نیکی نیست در فراوانی از رازها که میکنند، إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ مگر در راز کسی که کسی را بصدقه فرماید، أَوْ مَعْرُوفٍ‌یا بر نیکوکاری انگیزد، أَوْ إِصْلاحٍ بَیْنَ النَّاسِ یا آشتی سازد میان مردمان، وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ و هر که ازین یکی کند، ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ بجستن خشنودی خدای، فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً (۱۱۴) آری وی را دهیم مزدی بزرگوار.

وَ مَنْ یُشاقِقِ الرَّسُولَ و هر که خلاف کند با فرستاده من، مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدی‌ پس آنکه وی را راستی پیدا شد، وَ یَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ و پی برد جز راه گرویدگان. نُوَلِّهِ ما تَوَلَّی روی وی فرا آن کنیم که کرد، وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ و سوختن را رسانیم وی را بدوزخ، وَ ساءَتْ مَصِیراً (۱۱۵) و بد شدن گاهی که اینست.

إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ خدای نیامرزد که با وی انباز گیرند، وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ و بیامرزد هر چه فرو از شرکست، او را که خواهد، وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ و هر که انباز گیرد بخدای، فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا بَعِیداً (۱۱۶) وی گم گشت گم گشتنی دور.