اشتاد روز و تازه ز گل بوستان
ای دوست می ستان ز کف دوستان
در بوستان نشین و می لعل نوش
زیرا که سبز گشت همه بوستان
بر کام کامگاریم امروز ما
از شاه کامگار ملک ارسلان
ای صاحب قران که نبیند چو تو
چشم سپهر گردون صاحبقران
در دهر تا زمانه بپاید به پای
در ملک تا سپهر بماند بمان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی اشاره دارد. شاعر از دوستش می‌خواهد که از دوستان خود بستاند و در بوستانی پر از گل و سرسبز بنشیند و نوشی از شراب لعلین بنوشد. او به کامگاری و خوشی روزگار اشاره می‌کند و از شخصیتی بزرگ به نام "ملک ارسلان" یاد می‌کند. در انتها، شاعر به اهمیت دوام و پایداری در زمان و مکان اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: دوست من، مدت زیادی از آمدن بهار و تازگی گل‌ها در باغ می‌گذرد. از دوستان خود بخواه که از زیبایی‌ها و لذت‌ها بهره‌مند شوند.
هوش مصنوعی: در باغ بنشین و شراب قرمز بنوش، چون که تمام باغ به سرسبزی درآمده است.
هوش مصنوعی: امروز ما از پیروزی و موفقیت برخورداریم، به خاطر وجود پادشاه شریف و کامیابی چون ملک ارسلان.
هوش مصنوعی: ای صاحب قرآن، که هیچ چشمی در آسمان و زمین به زیبایی تو نمی‌تواند دید.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا پابرجاست و آسمان برقرار است، در این سرزمین باقی بمان.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.