اشتاد روز و تازه ز گل بوستان

ای دوست می ستان ز کف دوستان

در بوستان نشین و می لعل نوش

زیرا که سبز گشت همه بوستان

بر کام کامگاریم امروز ما

از شاه کامگار ملک ارسلان

ای صاحب قران که نبیند چو تو

چشم سپهر گردون صاحبقران

در دهر تا زمانه بپاید به پای

در ملک تا سپهر بماند بمان