حمید کرمی (واصل کرمانی ) نوشته:

شاعره گرامی بسیار زیبا سنت غلط ازدواج اجباری زنان و دختران نوجوان و جوان را با افراد مسن و پیر به باد انتقاد گرفته و نکوهش میکند و برای ما ایرانیان مایه افتخار است که در چند قرن پیش در کشور ما چنین بانوان فرهیخته و روشنفکری وجود داشته اند -روان پاکش شاد باد

👆⚐

سعید اخیانی نوشته:

شاعر در اینجا در رابطه با بی عدالتی جامعه سنت زده و مرد سالار زمان خود،که متاسفانه امروز نیز گاهی شاهد آنیم، این نوع ازدواج اجباری را به باد سخره و طنز و انتقاد گرفته است.سعدی شاعر بزرگ شیراز با الهام از این رباعی است که در گلستان حکایت می کند:”زن جوان را اگر تیری در پهلو نشیند به که پیری” .

👆⚐

حسین نوشته:

مصرع چهارم مضمونی از سعدی است .

👆⚐

جعفر عسکری نوشته:

سلام
جناب آقای حسین:
طبیعتا با توجه به تقدم و تاخر مهستی و سعدی،این رباعی مد نظر سعدی بوده.
مهستی سالها پیش از سعدی به این مورد اشاره کرده

👆⚐

جعفر عسکری نوشته:

سلام.این رباعی از مهستی نیست.

شوی ِزن نوجوان اگر میر بُوَد
چون پیر بود همیشه دلگیر بود
آری مثل است اینکه زنان می‌گویند
در پهلوی زن تیر به از پیر بود
مهری هروی

در مورد رباعی مهری هروی، این نکته قابل ذکر است که اولین منبع آن تذکرۀ جواهر العجایب فخری هروی (تألیف در اواسط قرن دهم ق) است.
فخری هروی هم اوست که مجالس النفایس امیر علیشیر نوایی را ترجمه کرده و آن را به لطایف نامه موسوم گردانیده و اخیراً چاپ منقحی از آن منتشر شده است.
تقی اوحدی بلیانی که این تذکره، یعنی جواهر العجایب، جزو منابعش بوده، آن را در عرفات العاشقین نقل کرده است (ج ۶، ص ۳۵۶۰). اغلب تذکره‌های بعدی، ریزه خور خوان بلیانی هستند و آنچه در آتشکدۀ‌ آذر و مجمع الفصحاء هدایت نقل شده، تا حدود زیادی متکی به عرفات العاشقین است. از آنجا که واله داغستانی نیز در تذکرۀ ریاض الشعراء وامدار بلیانی است، این رباعی مهری هروی آنجا هم رؤیت می‌شود (ج ۴، ۲۰۵۰).
نکتۀ بعدی در مورد قافیۀ رباعی است که در اغلب منابع، کلمۀ پیر در مصراع اول و چهارم آمده و باعث عیب تکرار قافیه شده است. قطعاً شاعری در حد و اندازۀ مهری هروی، آن قدر بر مبانی سخن تسلط داشته که یک کلمه را دو بار در موضع قافیه ننشاند. تنها جایی که دیدم قافیۀ مصراع اول را درست ضبط کرده باشد، عرفات العاشقین است و مصراع اول به روایت او چنین است:
شوی زن نوجوان اگر میر بود…
تبدیل میر به پیر امری ممکن و محتمل در نسخه‌برداری است و از این دست لغزش‌ها در متون خطی رایج است. رباعی اتفاقاً با کلمۀ میر معنای وسیع‌تری پیدا می‌کند و دست شاعر برای مخاطب رو نمی‌شود. نظر شاعر این است که زن نوجوان حتی اگر شوهری با مال و منصب داشته باشد، اما پیر باشد، از هم‌صحبتی او حظی نمی‌برد!(از سیدعلی میرافضلی)

👆⚐