مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۱۵ تا کی ز غم تو رخ به خون شوید دل و آزرم وصال تو به جان جوید دل رحم آر کز آسمان نمی‌بارد جان بخشای که از زمین نمی‌روید دل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به غم و درد ناشی از دوری و عدم وصال معشوق می‌پردازد. شاعر در آن ابراز می‌کند که دلش از عشق و آرزوی وصال معشوق پر از خون و رنج است و به رحمت و بخشش معشوق نیاز دارد، زیرا زندگی و شادی از زمین و آسمان بر او نمی‌بارد.
هوش مصنوعی: چقدر باید به خاطر غم تو، دل خود را بیازارم و در عین حال، به شوق وصالت، جانم را به خطر بیندازم؟
هوش مصنوعی: مهر ورزی کن، زیرا آسمان نعمت خود را نمی‌آورد و جان را برای زندگی فراهم نمی‌کند، همچنین از زمین هم چیزی نمی‌روید که دل را شاد کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا کی ز غم تو رخ بخون شوید دل
و آزرم وصال تو بجان جوید دل
رحم آر کز آسمان نمی بارد جان
بخشای که از زمین نمی روید دل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.