|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این قطعه شاعر به نقش الهی در زندگیاش اشاره میکند و از قدرت و رحمت خدای خود به عنوان رهاننده یاد میکند. او به معانی عدم و وجود پرداخته و از وضعیت خود احساس شرمندگی میکند، به ویژه به خاطر اعمالش. در پایان، او به رحمت الهی پناه میبرد و میخواهد تحت سایه آن کرم و لطف قرار گیرد.
هوش مصنوعی: من که به فرمان تو در این دنیا از عدم و نیستی خارج شدهام و برای خود جایی ساختهام.
هوش مصنوعی: هرگاه کسی را به خود دعوت کنی و او را به سمت خود بیاوری، خودت نیز باید به همان سمت حرکت کنی.
هوش مصنوعی: سرم را از چنگ تو رها کن، چون تو میدانی و من به رهایی نیاز دارم.
هوش مصنوعی: با وجودی که جسم من در حال سوختن است، رحمت تو به دنبال حقیقت روز به سوی من میآید.
هوش مصنوعی: وقتی که به کارهای خودم فکر میکنم، از شرمندگی نمیتوانم سر بلند کنم و در دلم حس ناراحتی دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.