چشمم همه روز خون تراود
من دانم و دل که چون تراود
نتراوم پیش هیچ مردم
کز مردم دیده خون تراود
دل گر ز تو لخته شد محال است
کاین حال به آزمون تراود
با دیده مگوی راز، ای دوست
زیرا که روان برون تراود
من دست بشویم از تو هر چند
لیکن دیده فزون تراود
گر عقل مرا کسی بکاود
دانم که از او جنون تراود
افسون چه کنی به ریش خسرو؟
کاین بیشتر از فسون تراود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق و دردناک عشق است. شاعر احساس غم و اندوه را به تصویر می‌کشد که در اثر عشق، چشمانش خون می‌سازد و دلش از سوز عشق می‌تپد. او می‌داند که این حالت ناشی از عشق اوست و نمی‌تواند آن را از دیگران پنهان کند. شاعر می‌گوید که حتی اگر بخواهد از این عشق فاصله بگیرد، باز هم احساساتش درونش جاری است و دیگران نمی‌توانند از چشمان او این راز را بفهمند. در پایان، او بر این نکته تأکید می‌کند که حتی عقلش نیز نتوانسته او را از این عشق رها کند، زیرا این احساسات فراتر از کلمات و افسون‌هاست.
هوش مصنوعی: چشمم هر روز پر از اشک تو است و من این را می‌دانم، و قلبم نیز این حس را دارد که چگونه به خاطر تو داغدار می‌شود.
هوش مصنوعی: من اجازه نمی‌دهم که در برابر هیچ انسانی که خون تو را دیده، خودم را بشکنم و ضعف نشان دهم.
هوش مصنوعی: اگر دل انسان از تو جدا شود، بعید است که این حال و وضعیت دوباره به آزمایش بیفتد.
هوش مصنوعی: با چشم خود راز و رمز را آشکار نکن، ای دوست، زیرا که روح و جان بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: من با وجود اینکه از تو فاصله می‌گیرم و خودم را از تو جدا می‌کنم، اما احساسات و یاد تو همچنان در قلب و ذهنم باقی خواهد ماند.
هوش مصنوعی: اگر کسی به عقل من دقت کند و خوب بشناسد، متوجه می‌شود که جنون از او نشئت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: افسون و جادو به چه کار خسرو می‌آید؟ چون این زیبایی و جذابیت که در توست، از هر جادو و فریبی بیشتر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.