خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲ گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست چندین چه دود که پای بر آتش نیست آنگاه که بود، ناخوشی‌ها خوش بود و امروز که او نیست خوشی‌ها خوش نیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر می‌گویند که اگر جوانی مانند آسمان سرکش و بی‌ثبات باشد، دیگر چه جای غم و ناله است؟ در گذشته که مشکلات و ناخوشی‌ها وجود داشت، خوشی‌ها نیز ارزشمند بودند، اما امروز که آن خوشی‌ها نیستند، دیگر هیچ چیزی خوشایند به نظر نمی‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر جوانی مانند آسمان پرهیاهو و سرکش نیست، پس چرا باید به خاطر آن موضوعات بی‌اهمیت ناراحت شویم، وقتی که پا بر روی آتش نیستیم؟
هوش مصنوعی: زمانی که او در کنارم بود، حتی سختی‌ها هم دلپذیر بودند، اما حالا که او نیست، هیچ خوشی‌ای بی‌اهمیت به نظر می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.