کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۹ هر شب ز غمت تازه عذابی بینم در دیده بجای خواب آبی بینم وان دم که چو نرگس تو خوابم ببرد آشفته تر از زلف تو خوابی بینم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از غم خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هر شب به جای خواب آرام، عذابی جدید را تجربه می‌کند. او اشاره می‌کند که وقتی معشوقش، مانند گل نرگس، او را به خواب می‌برد، خوابش نسنجیده و آشفته‌تر از زلف معشوق است.
هوش مصنوعی: هر شب به خاطر غم تو عذاب تازه‌ای را تجربه می‌کنم و به جای خواب آرام، تنها اندوهی در چشمانم دارم.
هوش مصنوعی: هر وقت که خوابم می‌برد، مانند نرگس‌ها، در زیر تاثیر چشمان تو، خواب‌هایم آشفته‌تر از تارهای موی تو می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
در دیده به جای خواب آبی بینم
و آنگه که چو نرگس تو خوابم ببرد
آشفته‌تر از زلف تو خوابی بینم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.