کمالالدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۳۴ یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک وان سیمین وی چگونه بپذیرد خاک (؟) .....خدایا گنهش چون رفت بیک بارگهی اندر خاک (؟)
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر از خداوند میپرسد چگونه ممکن است که یک انسان با این ویژگیها و زیباییها، به خاک سپرده شود و خاک او را بپذیرد. او همچنین به گناه انسان اشاره میکند و از خدا میخواهد تا در مورد سرنوشت او قضاوت کند.
هوش مصنوعی: خدایا، چطور ممکن است که شب گذشته او بر خاک خوابیده باشد و آن بدن زیبا و نازک چطور میتواند این خاک را بپذیرد؟
هوش مصنوعی: خدایا، وقتی او زشتی و گناهش را کنار گذاشت و به حقیقت بازگشت، دیگر دوباره به خطاهای گذشته برنمیگردد و در دل خاک پنهان میشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.