کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۱۶ هر بد که زگردش زمن می آید سبحان الله نصیب من می آید این گریۀ من نه بهر بیمست و امید بر خویشتنم گریستن می آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به شرایط و اتفاقات زندگی اشاره می‌کند که به نوعی زشت و ناپسند به نظر می‌رسند و برای او، به تقسیم مشیت الهی تعبیر می‌شود. او بیان می‌کند که اشک‌هایش نه به خاطر ترس یا امید، بلکه به خاطر درک عمیق خود و احساسات درونیش است.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به من ضرر می‌زند و به خاطر تغییرات زندگی به من می‌رسد، به جای ناامیدی، شکرگزارم زیرا از آن، خیر و برکت نصیب من می‌شود.
هوش مصنوعی: این اشک‌های من نه به خاطر ترس یا امید به چیزی است، بلکه من به خاطر خودم گریه می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بویی که به جان ممتحن میآید
از بهر هلاک جان و تن میآید
تا چند کمان کشم که هر تیر که من
می‌اندازم بر دل من میآید
شیرین دهنش چو در سخن می آید
در شیوه گری شکن شکن می آید
می گوید چشمی که درو می نگرد
از حسرتش آب در دهان می آید
شمعم که سرم آفت تن می آید
از پیرهنم بوی کفن می آید
از اشک هر آنچه گرد من می آید
بر من همه هم ز خویشتن می آید
چون یوسف باغ در چمن میآید
بویی ز زلیخا سوی من میآید
یعقوب دلم نعره زنان میگوید
فریاد که بوی پیرهن میآید
چون یوسف باد در چمن می آید
بوئی ز زلیخا به یمن می آید
یعقوب دلم نعره زنان میگوید
فریاد که بوی پیرهن می آید
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.