جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۳۰ هر گه خوانی «الف بی » ای حورنژاد از دست دو «دال و الفت » خواهم داد تا نتواند به «میم » تو چشم گشاد انگشت نهم ز رشک بر دیده «صاد»
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنجی صحبت می‌کند که از عشق و محبت ناشی می‌شود. او به نوعی از احساسات منفی و حسادت اشاره دارد که باعث می‌شود نتواند به محبوبش نزدیک شود و در نتیجه، دچار عذاب شود. همچنین، به تضاد بین عشق و حسادت نیز اشاره می‌شود.
هوش مصنوعی: هرگاه نام «الف بی» را بشنوی، ای فرزند حور، از دست دو دارایی ارزشمند «دال و الفت» خواهم گذشت.
هوش مصنوعی: تا زمانی که نتواند با حسادت به چشمان تو نگاه کند، انگشت شست او از حسرت بر چشم‌های من خواهد افتاد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای ماه سخنگوی من ای حور نژاد
از حسن بزرگ ، کودک خرد نزاد
در سحر بدلبری شدستی استاد
این ساحری از که داری ای دلبر یاد
گر درد کند پای تو ای حور نژاد
از درد بدان که هر گزت درد مباد
آن دردمنست بر منش رحم آید
از بهر شفاعتم بپای تو فتاد
گر شاه سه شش خواست سه یک زخم افتاد
زنهار مگو که کعبتین داد نداد
کان نقش که کرد رای شاهنشه یاد
در خدمت شاه روی بر خاک نهاد
ایزد همه ساله هست با مردم راد
بر مرد دری نیست تا ده نگشاد
ما را بدل خار بنی سروی داد
بر داشت چراغکی و شمعی بنهاد
در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد
شو در ده تن که داد کس چرخ نداد
چون بار بلایی که قضا بر تو نهاد
تن دار چو کوه باش و بی باک چو باد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.