گنجور

 
جامی

هرگز ای شوخ سوی خسته دلی دیدی نی

حال عشاق جگرسوخته پرسیدی نی

مرد صد تشنه به خاک رهت ای آب حیات

قطره ای بر لب یک تشنه چکانیدی نی

لطف رفتار تو را هست هزاران کشته

به سر تربت یک کشته خرامیدی نی

بود گشتن ز ره و رسم وفا قاعده ات

بهر یک بیدل ازین قاعده گردیدی نی

مرغ و ماهی همه از ناله ما نالیدند

هرگز این ناله شنیدی تو و نالیدی نی

صحبت غنچه لبان هست دلا باغ مراد

به مراد خود ازین باغ گلی چیدی نی

جامی از کوی مغان مست و کف انداز رسید

بگذر ای محتسب شهر شتر دیدی نی