جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۷ ماییم به غمناکی خود شاد شده بل از غم و شادی همه آزاد شده خاکی ست وجود ما که در راه فنا گشته همه گرد و گرد بر باد شده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که ما به غم‌های خود عادت کرده و حتی به آن شاد شده‌ایم. قبل از این که غم و شادی ما را درگیر کند، آزاد بوده‌ایم. وجود ما از خاک است و در مسیر فنا، به گرد و غبار تبدیل شده و نابود شده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما با وجود غم‌هایمان به نوعی شادیم و از همه درد و خوشی‌ها رها شده‌ایم.
هوش مصنوعی: وجود ما همچون خاکی است که در مسیر نابودی قرار دارد و همه چیزمان به گرد و غبار تبدیل شده و در باد پراکنده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.