گنجور

 
جامی

خسته زخم عشقم ای ساقی

لا طبیب لها و لا راق

باده غم زدا فکن در جام

انه رقیتی و تریاقی

دردنوشان چو درد من دیدند

حیث اجری الدموع آماقی

بس که راندند خون دل ز مژه

فاض اقداحهم کاحداقی

ای که با ابروی خمیده خویش

زیر این سقف نیلگون طاقی

بی تو بیش از حد است جامی را

محنت هجر و درد مشتاقی

شمه ای با تو گفتم و رفتم

قس علی ما سمعته الباقی

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode