هر شب از زلف تو حال من پریشان تر بود

هر دم از لعل تو چشمم گوهرافشان تر بود

گر چه نتواند ز جا جنبید سرو جویبار

بر قدت از شاخ نی در آب لرزان تر بود

گفتیم یک بوسه خواهی یا دو دشنام از لبم

هر چه کمتر جان من دانی که آسان تر بود

چاره حیرانی خود زیر بار عشق تو

هر که را پرسم ز من صدبار حیران تر بود

مهرت اندر جان و جان در دل دل اندر بر نهان

کردم و زین نیز می خواهم که پنهان تر بود

ز آتش دل پیرهن بر من بسوزد خرقه هم

گرنه هر یک در برم از آب مژگان تر بود

بلبل خوشخوان چو وصف گل سراید در چمن

گفته جامی که خواند هر که خوشخوان تر بود