|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
جوادی را پرسیدند که از آنچه به محتاجان می دهی و بر سایلان می ریزی هیچ در باطن خود رعونتی و بر فقیران بار منتی باز می یابی؟ گفت: هیهات! حکم من در کوشش و بخشش حکم آن کفلیز است که در دست طباخ است، اگرچه طباخ می دهد بر کفلیز می گذرد اما کفلیز به خود گمان دهندگی نمی برد.
گرچه روزی از کف خواجه ست روزی ده خداست
بر سر روزی خوران خوش نیست زو منت نهی
نیست او جز کاسه و کفلیز دیگ رزق را
به که باشد کاسه و کفلیز از منت تهی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: جوادی در پاسخ به این سوال که آیا از کاری که برای نیازمندان انجام می‌دهد، احساس خودپسندی یا منتی بر فقیران دارد، می‌گوید که چنین احساسی ندارد. او به مثالی از "کفلیز" (کاسه یا ظرف) که در دست طباخ است اشاره می‌کند. کفلیز فقط وسیله‌ای برای انتقال غذاست و هیچ‌گاه به خود نمی‌بالد. جوادی تأکید می‌کند که روزی، از خداست و نباید بر آنچه می‌دهیم، منت بگذاریم. در نهایت، او بیان می‌کند که فراهم کردن روزی برای دیگران با خلوص نیت و بدون فخر، بهتر است.
هوش مصنوعی: جوادی را درباره کمک‌هایی که به نیازمندان می‌کند و خیراتی که به آنها می‌دهد، پرسیدند آیا هیچ نوع احساس برتری یا فخری نسبت به فقرا در دلش وجود دارد. او پاسخ داد: هرگز! من در این کار مانند آن ظرفی هستم که در دستان یک آشپز است. هرچند آشپز به آن ظرف غذا می‌دهد، اما این ظرف هیچ احساس خودبزرگ‌بینی از خود نشان نمی‌دهد.
هوش مصنوعی: هرچند که روزی از دست بزرگواران گرفته می‌شود، ولی روزی‌دهنده خداست و برای کسانی که روزی می‌خورند، خوشایند نیست که از او درخواست کنند و منت بگذارند.
هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم تواضع و بی‌نیازی اشاره دارد. می‌گوید که انسان‌ها نمی‌توانند خود را مستقل و بی‌نیاز از یکدیگر بدانند. در واقع، شایسته نیست کسی به خود ببالد، زیرا همه ما در نهایت به همدیگر وابسته‌ایم و هر یک از ما نقش خاصی در جریان زندگی و تامین نیازها داریم. به عبارت دیگر، هیچ‌کس بدون کمک و نیاز به دیگران نمی‌تواند زندگی کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.