بشر حافی را - رحمة الله علیه - مریدی با وی گفت: چون نان به دست آورم نمی دانم که به کدام نان خورش خورم فرمود که نعمت عافیت را فرا یاد آر و آن را نان خورش خویش انگار.
چو نان خشک نهد پیش خویش ناداری
که روح را دهد از خوان فقر پرورشی
به نان خورش چو شود طبعش آن زمان مایل
چو ذکر عافیتش نیست هیچ نان خورشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: بشر حافی، شخصی عرفانی و زاهد در اسلام، به مرید خود می‌گوید که وقتی نان به دست می‌آورد، باید نعمت عافیت را به یاد بیاورد و آن را به عنوان غذای اصلی خود در نظر بگیرد. او می‌افزاید که اگر انسان یاد نعمت عافیت را فراموش کند، به رغم اینکه نان در دستش باشد، روحش فقر و ناداری را حس خواهد کرد و به حقیقت هیچ نانی نخواهد چشید. در واقع، اهمیت یادآوری نعمت‌های الهی و شکرگزاری از آنها باعث می‌شود که فرد از واقعیت‌های روحانی و معنوی زندگی خود بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: حضرت بشر حافی - رحمة الله علیه - یک بار به مریدش گفت: وقتی که نان به دست می‌آوری، نمی‌دانی کدام خورشت را بخوری. او فرمود: نعمت سلامتی را به یاد داشته باش و آن را به عنوان خورشت خودت در نظر بگیر.
هوش مصنوعی: زمانی که فردی نادار و بی‌پول، نان خشکی را در مقابل خود می‌گذارد، روح‌اش پرورش می‌یابد و تغذیه می‌شود از آن خوان فقر و تنگدستی. این وضعیت می‌تواند به معنای رشد و تکامل روحی در شرایط سخت باشد.
هوش مصنوعی: زمانی که کسی به مزه نان و خورش علاقه‌مند می‌شود، در واقع به بهبود شرایط و عافیت خود می‌اندیشد، اما اگر صحبت از حال نیک و سلامت او نباشد، هیچ نوع نان و خورش هم او را جذب نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.