همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۲۰ ای باد مراغه حال خویشان خون است وان یار مرا زلف پریشان چون است خون گشت دلم ز درد نادیدنشان گویی دل نازنین ایشان چون است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از باد مراغه صحبت می‌کند و به حال خویشان خود اشاره دارد که پر از درد و غم است. او به یار خود که زلفی پریشان دارد، کنایه می‌زند و از درد دوری و نادیدن آنها می‌گوید. دلش مانند دل نازنین آنها مجروح و خونین شده است.
هوش مصنوعی: ای باد مراغه، حال خانواده‌ام بد است و دوست من با موهای آشفته چه وضعیتی دارد؟
هوش مصنوعی: دل من به خاطر نیکی نکردن آنها به شدت دچار درد و رنج شده است، گویی دل زیبا و نازنین آنها چه حالتی دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.