غنت مطوّقهٔ أفنانها البان
ملهوفهٔ للاحَیْباب الّذی بانوا
الغصن منسجم و السّجع منتظم
و البرق مبتسِمّ و المزن الوان
تفیض عینی دما من ثغر لؤلؤهٍٔ
الدمع یاقوتهًٔ و الجفن مرجان
اها لأیّام العدیب و لعلع
بعذب عیشٍ و اهل الحیّ جیران
رهط شهامتهم کالشمس باهرهٔ
قومٌ بضاعتهم حسنٌ و احسان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و سرسبزی طبیعت اشاره دارد و از عواطف شاعر نسبت به یادآوری روزهای خوش گذشته صحبت می‌کند. شاعر به وصف باغ‌هایی با درختان زیبا و گل‌های دل‌انگیز می‌پردازد و احساس غم ناشی از دوری از عزیزان را نشان می‌دهد. همچنین، شاعر از زیبایی و حسن رفتار مردم محل زندگی‌اش سخن می‌گوید و آنها را با صفاتی همچون شجاعت و نیکوکاری توصیف می‌کند. در کل، شعر ترکیبی است از عشق به طبیعت و حسرت ایام سرشار از خوشی و دوستی.
هوش مصنوعی: درختان سرسبز و زیبا از شاخ و برگشان آواز می‌خوانند و حزن و اندوهی دارند به خاطر دوستانی که از آنها دور شده‌اند.
هوش مصنوعی: شاخه درخت به زیبایی و هماهنگی در کنار هم قرار گرفته و صدای پرندگان منظم و دلنشین است، در حالی که رعد و برق با شعف و شادی خود را نشان می‌دهد و ابرها با رنگ‌های مختلف آسمان را نقاشی کرده‌اند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به چشمان محبوب خود اشاره می‌کند که مانند دانه‌های مروارید درخشانی هستند و اشک‌هایش مانند یاقوت نرم و زیبا، و پلک‌های او مانند مرجان است. این توصیف بیانگر زیبایی و جذابیت چشمان محبوب است، به طوری که هر عنصر آن با دقت و زیبایی خاصی وصف شده است.
هوش مصنوعی: ایام خوشی را یاد می‌کنم که زندگی شیرین و شادابی داشت و همسایه‌ها نیز با هم مهربان بودند.
هوش مصنوعی: گروهی که شجاعتشان مانند خورشید درخشان است، قومشان نیکوکاری و احسان را در کنار خود دارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.