حیف و صد حیف کز نهیب اجل
شد ز احباب دور کلبعلی
در گرفتش ز خلق عالم و کرد
میل غلمان و حور کلبعلی
خلق در ماتم وی و دارد
خود به فردوس سور کلبعلی
چون به دارالسرور خلدبرین
شد روان از غرور کلبعلی
بهر تاریخ زد رقم هاتف
شد به دارالسرور کلبعلی
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
حیف و صد حیف کز نهیب اجل
شد ز احباب دور کلبعلی
در گرفتش ز خلق عالم و کرد
میل غلمان و حور کلبعلی
خلق در ماتم وی و دارد
خود به فردوس سور کلبعلی
چون به دارالسرور خلدبرین
شد روان از غرور کلبعلی
بهر تاریخ زد رقم هاتف
شد به دارالسرور کلبعلی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به غم و اندوه از دست دادن کلبعلی می‌پردازد. او از دوری این شخص محبوب و تاثیر آن بر زندگی دیگران می‌گوید. کلبعلی با مرگش از دنیای مادی و خلق فاصله گرفته و به دنیای آرام و خوشبختی رفته است. شاعر تشبیه می‌کند که کلبعلی با مرگش به نوعی به یک باغ بهشتی وارد شده و با خود غرور و افتخاراتش را به آنجا برده است. در نهایت، شاعر با یادآوری تاریخ و سرنوشت کلبعلی، نغمه‌ای از اندوه و یاد و خاطره وی به جا می‌گذارد.
هوش مصنوعی: وقت بسیار افسوس است که به خاطر تهدید مرگ، از دوستان و عزیزان جدا شده‌ایم.
هوش مصنوعی: او از مردم این دنیا دل کنده و به سمت نعمت‌های بهشتی و زیبایی‌های غلمان و حور رفته است.
هوش مصنوعی: مردم به خاطر او در غم و اندوه به سر می‌برند، در حالی که او در دنیای خوشی و لذت به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: وقتی روح کلبعلی به بهشت جاودانی و خوشی وارد شد، از غرور و خودبینی رها شد.
هوش مصنوعی: برای ثبت تاریخ، شماره‌ای بر روی هاتف (پیام بر) زده شد و به دارالسرور، کاخ خوشی‌ها، رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.