عباس معبودی
عباس معبودی در ۴ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۸، ساعت ۰۰:۵۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶:
در بیت دوم ، با توجه به کلمه نسخه بعید به نظر می رسد موضوع زمان صبحگاه و فجر مد نظر باشد بلکه احتمالا چیزی مکتوب مد نظر است . ولی بهر حال از حافظ بعنوان استاد ایهام بعید نیست هر دو معنی مد نظر باشد.
اما آنچه مشخص است از سحر معمولا فجر و روشناییش را برای تشبیه بکار می گیرند نه سیاهی آن را و نسخه سقیم هم حتما به نسخه چسم یار اشاره دارد . که با ایهام در نظر گرفته ابتدابیماری ان به نظر می رسد کا برای چشم حسن است و در بطن نا کارامدی این نسخه که بابیت اول هم به معنی غصه دار بودن دل هم خوانی دارد .
اگر ستون عمودی شعر رادر بیت اول و دوم در نظر بگیریم . ترجمه این چنین میشود که دل سودا زده( بیمار . سودا از اخلاط چهارگانه که زیادی ان باعث بیماری شبیه افسردگی ) من از پریشانی زلف تو توسط نسیم غصه دار و در تردید است. هرچند چۺم جادوی تو عین مکتوبات رمال ها جادو می کند و می تواند مرا درمان کند ( برای درمان افسردگی در گذسته از رمال کمک میگرفتند)اما این نسخه( چشم جادوی تو ) ناکارامد است و درد مرا درمان نمی کند. (چون این دیدار خود مرا شیفته تر می کند و شیدا تر و غم عشق را فزونتر می سازد )( درمان در وصال است )