حمید رها
حمید رها در ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۴۸ در پاسخ به پوریا دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۶:
درود. بیت دوم
مهرگیاه درخت مهربانی و وفاست . درختی است که ریشه بلند و گوشتی ان شبیه انسان است . و گفته اند هر که قسمتی از گیاه را با خود داشته باشد همه به او علاقمند میشوند و مهر می ورزند .
شاعر علاقه و مهرورزی خود را بیشتر و بیشتر اعلام میکند حتی اگر معشوق درخت دوستی را از بیخ و بن بر کند .
یعنی جور و جفای معشوق سبب ان نمیشود که دل از او بکند و درخت عشق او بخشگی گراید بلکه پر بار تر میشود.
حمید رها در ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۶:
سلام . نمیدانم چرا دوستان فرهیخته ،نسبت به یک انتقاد کوچک بغض نشان میدهند و از بکار گیری کلمات زیبا بهره نمی گیرند .
بدیع صفت مشبه است .اسم فاعل یا صفت فاعلی نیست ، مُبدِع را میتوان بعنوان صفت فاعلی به معنی مبتکر یا آفریننده د
ر نظر گرفت . در آیه مذکور بدیع صفت است برای الله که محذوف است ،فاعل الله است نه بدیع .
بدیع در بیت یعنی خوش چهره ، زیبا روی
میگوید تو که خوشرو هستی و مایه کدورت نیستی بلکه سبب فرحبخشی هستی ،حیف است بیوفت باشی .